Театрын урлаг хөгжлийн шинэ замд

Хүмүүс урлагийн бутээлүүдтэй танилцахдаа нийгмийн тэмцэл хөгжил, аливаа улс үндэстний түүх, соёлын ахуй амьдрал, зан заншил, зоригт баатрууд, суут хүмүүсийнх нь үйл амьдралын талаар мэдээгүйгээ мэдэж, сонсоогүйгээ сонсож, байгаль ертөнцийн тухай өөрсдийн ойлголтоо улам баяжуулдаг.

Урлагийн тусламжтайгаар хүн амьдралыг томруулдаг шилээр харж байгаа мэт харж амьдралын тухай ойлгоцоо улам баяжуулдаг билээ. Хүмүүс урлагийн бүтээлээр дамжуулан өөрөө өөрийнхөө сэтгэлийн гэм дутагтлыг сэхээрэх нь бий. Ингэснээрээ амьдралд тодорхой зан харилцааг өөртөө тогтоож авдаг.

Үүгээрээ урлаг нь хүний ертөнцийг үзэх үзлийг бүрдүүлэгч чухал хэрэглүүр болдог. Урлаг нь амьдрал, нийгэмд харилцах харилцааг чиглүүлэгч мэргэн зөвлөгч ертөнц болох хүнийг л өөрчлөгч зэвсэг болдог байна.

Тайзны бүтээл нь нийлмэл урлаг бөгөөд юуны урьд зохиол дээр тулгуурладаг. Зохиолын дүрийг бие хүнээр амьдруулан гаргагч жүжигчний сэтгэл санааны байдлыг улам тодотгох, үзэгчдийн бодол ухааны ойлголтыг гүнзгийрүүлэхэд тайз засал чухал хэрэглүүр болдог. Үүнд, хөгжим дуу, зураг чимэглэл, тайз заслал, хувцас, нүүр хувиргалт бүгд багтдаг юм. Энэ бүгдийг хийж бас тэр үед сүүдэр ший гэх буюу киног анх мөн цэнгэлдэх хүрээлэн театрт гаргаж эхэлсэн зэрэг нь цөм чухал зүйл байв.

Театрын олон төрөл шилмэл урлагийн хамгийн том нь жүжигчний урлаг юм. Үүнийг тавхан жилийн дотор А. Ефремов манай жүжигчдэд Станиславскийн системээр сургаж хүмүүжүүлсний үр дүн маш өндөр байв.

Хятад театр хэдэн зуун жил бидний зүрх сэтгэлийг эзэмдэж чадаагүй байдаг. Гэтэл еврон түүний дундаас Орос Зөвлөлтийн театрын систем тийнхүү хүмүүсийн сэтгэл, оюунд дорхноо нөлөөлж сонирхлыг татаж чадсан явдал нь Станиславскийн реалист систем, түүний тэргүүний иж бүрэн зүйлийг дэвшилт хүн төрөлхтний амьдрал, тэмцлийн үнэнтэй гүн холбоотой байдлаас болсон хэрэг юм.

Станиславскийн систем нь хүн амьдралд яаж явдаг, сонсдог, анхаардаг, яагаад ямар учраас ямар нэг хөдөлгөөн үйлдлийг хийдэг, бусадтай зохицон эд юмс, орчин ахуйтай яаж харилцдаг зэрэг хүний бодит амьдралд наад захын үндсэн элементүүдийг задлан шинжилж нэгтгэсэн систем юм. Жүжгийн дүр дээр биш, жүжигчний өөр дээрээ хийж сурах дасгал сургууль хийснээр л сая харж байгаа хүмүүст үнэмшүүлж чадах болдог.

Иж бүрэн аргын хоёрдугаар хэсэгт хүн, яаж сэтгэж боддог, ямар зан араншинтай хүмүүс байдаг, бие биеэсээ ялгагдах онцлог нь ямар үг, үйл хөдлөлөөр илэрдэг болох зэргийг жужигчин хүн өөрөө бодож бясалгаж, бие сэтгэлээрээ дүрд хувилан тоглох нь энэ системийн гол зорилго юм.

Мөн психологи, логикийн үүднээс задлан шинжлэх, дараа нь хүн болгон нэгтгэж чадах чадвар зэргийг ойлгуулан мэдүүлэхэд оршдог.

Европ даяар жүжигчин сургах Станиславскийн иж бүрэн арга зүй хэзээнээс дэлгэрсний нэг жишээг дурдахад Финляндийн театрын нэрт жүжигчин Берта Лнндбергт Москвад очиж уран сайхны театрын туршлагыг судлах бололцоо олдсон байна. Түүний бичсэн нь “1916-1917 онуудад би Москвад курст байхдаа уран сайхны театр болон түүний бүтээлүүд дээр суух зөвшөөрөл олсон юм. Станиславский бол гайхамшигт суут хүн. Миний үзсэн театрууд дотроос хамгийн үнэн, энгийн хүн бүрд ойлгогдох чадлаараа сайн нь түүнийх юм. Миний үзэж судалсан арга барилын дотроос хамгийн дээд, гойд нь мөн юм.”

Станиславскийн системийн дагуу, сэтгэлгээг гүнзгий илэрхийлж түүгээр үзэгчдэд нөлөөлөх, жүжгүүдийн чадлыг өндөржүүлэх шинэ зорилтыг тавихдаа театрын уран бүтээлчид багагүй бэрхшээл туулсан байдаг.

Үүнд, инээдмийн анхны жүжиг үлгэрийн далай “Ильдандийн” хэсэгт Ильдандийг тоглохдоо түүх, уран цэцэн утга санааг гаргахын оронд, үзэгчдийг инээдэмд хөтлөгдөж улам инээдэмтэй болгохын тулд (бурлеск) бөгс хөдөлгөх, хоосон марзганах хөдөлгөөнийг хийж, утгыг бүрхэгдүүлэх дутагдал анхны жилүүдэд нэлээд байжээ.

Жүжигт “Үнэн байдал” хэрэгтэй гэснийг уран сайхны үнэнээр биш амьдралыг тэр чигээр нь буулгасан зүйл гэж ойлгон яг хуулах нь натурализмын алдаанд орж байлаа.

Хувьсгалт реализмын арга барил нэвтрэн гүнзгийрсэн нь манай орны хувьсгалт урлагийн ахмад үеийнхэн уран сайхныг үүсгэн эхлэх цагаас аван өөрийн бүтээл туурвилаа туурвиж эхлэхэд том нөлөө үзүүлсэн юм.

Э.Оюун – Монголын театрын түүхэн замнал номноос

Дүрслэх урлаг театрт нэвтэрч эхэлсэн нь

Зураг, тайз заслал, чимэглэлийн урлаггүйгээр театр байдаггүй учир энэ тал дээр маш сайн анхаарах хэрэгтэй. Манай театрын анхны үүсэл болж байсан Сүхбаатарын нэрэмжит клуб нь Буяннэмэхийн зохиол “Үнэн” жүжиг тавихад тайзны зураг хийсэн зураач Л. Гаваа “Хувьсгалаас өмнө гадаад дотоодын дарлагчдаас шашны нөлөөгөөр ээвсэглэн олон түмнийг дарлаж байсныг утгачлан харуулахын тулд зураач Померанцев уг жүжгийн заслалд олон янзын хэмжээний самбаруудыг дүүжлэн бурхан, луу хоёрын зургийг голд нь дүүжилж зохиомжийн төв болгожээ. Лам ноён хоёр Хятадын генералыг дундаа суулгаж ноёрхсон дүрсийг гаргаад, ламын түгээсэн шар өнгийн даавуугаар нүдээ боосон ардууд өөрийн эрхгүй сөхрөн унаж дарлагчдын хөлд гишгэгдэгдэж байгаагаар дүрсэлсэн байсан юм.” гэж бичжээ. “Дүрслэх урлаг театрт нэвтэрч эхэлсэн нь” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Мэргэжлийн театр байгуулах замд

Хүмүүсийг цуглуул, авьяас билгийг шалгаж авна гэж Улсын бага хүрлаас комисс гарсан бөгөөд тус комисст эмэгтэй Янжмаа, мөн Жамсран, Надмид, А. А. Ефремов, Ц. Гомбожав нар оржээ. Ингээд олонд хүргэх зарлалын үгийг зохиох, түүнийг хэвлүүлэх, тарааж наах ажилд А. Ефремов, Ц. Гомбожав нар ч гар бие идэвхтэй оролцож, Ё. Шаравдоо их үүрэг гүнцэтгэн 1930 оны есдүгээр сарын эхээр Хүрээний зүүн, баруун, урд, хойд хороо, гандан, Богдын ордны урд шар цаасан дээр хэвлэсэн зарлал дээр:

“Хорьдугаар он (1930 он) есдүгээр сарын 17ны оройн таван цагт Ардын цэнгэлдэх хүрээлэнгийн газар Улсын цэнгэлдэх танхимд орохыг хүсэгчдийг шалгаж үзэж авах амуй. Энэхүү Улсын цэнгэлдэх танхим нь олон нийтийн дунд боловсрол гэгээрлийг тараах, театрын уран сайхны зохиолыг үүсгэх ба тус улсын дотор ший жүжгийн хэргииг дэлгэрүүлэхийн тулд байгуулагдан буй амуй. Театрт орогсод нь хамтын чанар бүхий хүмүүжил боловсролтой болно. Тус театр нь улс төрийн ба ерөнхий боловсрол хийгээд уран сайхны боловсрол бүхий улсын хэрэгт хүчээ өгөхийг хүсэх хүмүүснйг бэлтгэх зорилготой амуй. “Мэргэжлийн театр байгуулах замд” -ийг үргэлжлүүлэн унш

1922-1929 оны жүжиглэлтийн тухай товч зүйл

“Хоньчин охин” жүжигт амьдралын хэцүү хүндийг тэвчин, дайсанд өгөлгүй чин зоригтой байвал хэрэг бүтэж, жаргалыг үзнэ гэсэн хатуужил, тэсвэр, муу санаантнуудтай эвлэршгүй байх тухай амьдралын чухал асуудлыг дэвшүүлжээ. Зохиол дахь энэ асуудлыг жүжигчид яаж нэвтрүүлснийг дурдвал: Ноёнд тоглосон Дамдинбазар гаднах дүрс байдал (түүний хувцас, будаг) намба хөдөлгөөн нь бага зэрэг хэтрүүлсэн боловч бодит үнэн намбаар ноёны догшин хэрцгийг илэрхийлэхдээ том алаг нүдээ аймшигтай эргэлдүүлж, урт ханцуйг байн байн дээш шамлан зодохыг завдаж байдгийг инээдэмтэй байдллар шоолон үзүүлэх хэсгүүд дээр бөгсөө хөдөлгөн маяглаж байв. “1922-1929 оны жүжиглэлтийн тухай товч зүйл” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Хувьсгалын үеийн тайз засал, жүжигчдийн хувцас

М. Горькийн нэрэмжит Москвагийн уран сайхны театрыг Москвагийн Ломоносовын Их сургуультай зүйрлэж байв. Театр бол хүн судлал, амьдрал судлалын ухаан бөгөөд хүмүүст мэдлэг, хүмүүжил ОЛГОДОГ чухал ЗЭВСЭГ мөн гэдгийг удирдлагыг монголын анхны театр мөрдлөгө болгож байжээ. Монголын хувьсгалт театрын урлаг Зөвлөлтийн театрын тусламж, түүний нөлөөн дор хөгжиж байв. “Хувьсгалын үеийн тайз засал, жүжигчдийн хувцас” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Монголын театрын ардын уламжлал

Монголын ард түмэн эрт дээр үеэс уламжлагдсан аман болон бичгийн зохиолоор баялаг билээ. В. И. Ленин “Аливаа үндэстэн оршин тогтноод ард түмэн эрх мэдлээ өөрийн гарт аваагүй байх тэр үед нэг нь ил, нөгөө нь далд хөгжих хоёр соёлтой байдаг” гэж сургажээ. Хэдэн зуун мянган жилийн түүхт замдаа шашин болон дээдэс ямбатны ордны зохиол найраг, үзвэрийн зүйлийн зэрэгцээ нүүдэлчин, малчин ард түмний аман зохиол болох үгтэй тоглоом, хуримын ёсны харилцаа үг, үлгэр домог, шог хошин яриа, оньсого, таавар, ерөөл магтаал, холбоо үг, найралцаа үг, уртын болон богинын дуу, харилцаа дуу, дуут жүжиг, бүжиг наадам, сурын уухай, бөхийн болон хурдан морины цол зэрэг ардач чиглэлийн зүйлүүд дарагдмал боловч баяжин хөгжсөөр байжээ.  “Монголын театрын ардын уламжлал” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Эрдэнэбатын Оюун (1918-2001)

eoyun

Эрдэнэбатын Оюун нь Төрийн шагналт, Ардын жүжигчин, зохиолч, орчуулагч, театрын найруулагч, урлаг судлалын ухааны доктор билээ. Тэрээр Монголын Гэгээрлийн сайд асан Эрдэнэбатын охин юм. “Эрдэнэбатын Оюун (1918-2001)” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Улсын төв театр нээгдсэн нь

bombogor

Дээрх зурагт Бөмбөгөр ногоон хэмээгдэж байсан Монголын анхны төв театрын загварыг харуулжээ. 1931 оны нэгдүгээр сарын 12-нд Засгийн газрын хэрэг эрхлэх товчооны 50-р хурлаар А. Ефремовын сургуулийг театр болгож зарлагаа орлогоороо нөхөж байх тамга тэмдэгтэй улсын төв театр болгох тогтоол гаргажээ. Театрын анхны дарга нь Ц. Гомбожав байсан юм. Театрын нээлт болгож “Үнэн” жүжиг, инээдмийн “Маргааш” жүжгүүдийг тавьсан байна. Тайз заслыг Зөвлөлтийн зураач Померанцев тоймчлох аргаар хийсэн юм. “Улсын төв театр нээгдсэн нь” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Монгол улсын театрын урлагт хувьсгалт реализмын арга гүнзгийрсэн нь

1936 онд манай улсад Зөвлөлтийн том уран чадвар сайтай нэрт багш В. А. Борейшо ирсэн явдал нь манай театрын урлагийг урагш ахиулах том түлхэц гарахад хүргэсэн юм. А. Ефремовын ирж манай жүжигчдэд боловсрол олгосон нь дунд сургуулийн хэмжээнийх байсан гэж хэлж болох бол В. Борейшо, А. Рабинович нар ирсэн нь манай жүжигчдэд дээд сургуулийн дайтай боловсрол олгосон гэж хэлж болох юм. “Монгол улсын театрын урлагт хувьсгалт реализмын арга гүнзгийрсэн нь” -ийг үргэлжлүүлэн унш

Хувьсгалын ардчилсан шатны эхэн үеийн театр, урлагийн байдал

Хувьсгал гарснаас хойш ардын урлагийг өвлөж авсан бид түүнээ хөгжүүлж эхэлсэн билээ. 1921 онд ялсан ардын хувьсгал театр гэх нэрийг бий болгож энэ урлагт цоо шинэ үеийг нээсэн билээ. Хувьсгал ялах үед Монгол орон ядуу зүдүүгийн туйлд хүрсэн, хүн амын 98 хувь нь бичиг үсэг мэддэггүй байлаа. 1921 онд жанжин Сүхбаатарын тушаалаар цэргийн газар жүжгийн бүлгэм анх байгуулсан байна. Энэ бүлгэмд Насанбат, Дэмид, Сундуй, С. Буяннэмэх, Раднаабазар, комиссар С. Лувсансодном, Гончигийн Сундуй зэрэг хүмүүс байжээ. Дараа нь цэргийн яаманд нарийн бичгийн дарга байсан Д. Нацагдоржийг нэмэн авч “Сумъяа ноён”, ”Гэсэрийн тууж”, “Ушаандар” зэргээс сэдэвлэн жүжгийн зохиол анх гаргуулж байжээ. “Хувьсгалын ардчилсан шатны эхэн үеийн театр, урлагийн байдал” -ийг үргэлжлүүлэн унш